Båten og båra

Kom ban og ta i hajnna nu
så ska han bestefar og du
gå ne' i støa førr å sjå på båra.
Han bestefar så lite vinn
å bale meir med båten sin
så ligg der seggellaus og uten åra.

Og båra ho e' farlig og båra ho e' go'
og båra dreg deg ujnner og båra gje deg ro.

Ja båten min, du bane mett,
du kajn vel tru vi to ha slett
oss fram så mang en gong i storm og stille.
Om leia stengt og seglet flengt,
vi heim oss vajnn og støa fajnn,
og uversbåra bar seg stygt og ille.

Ja, båra ho e' farlig og båra ho e' go'
og båra dreg deg ujnner og båra gje deg ro.

Men sommars tid når båra blid
og kjælen smaug om kjøl og baug,
då kjent han bestefar seg mjuk i sinne.
Her kujnn eg meg og mine fø
med hus og heim og båt i stø -
og båresull så vart om alt her inne.

Ja, båra ho e' farlig og båra ho e' go'
og båra dreg deg ujnner og båra gje deg ro.

Langt vest i hav der sol går ned
dit får han bestefar beskjed
å segle på den aller siste båra
Ho kjem vel snart når alt e klart
og båten ligg med nystelt rigg
og kveldssol over ripe, segl og åra

Den båra e’kje farlig
den båra ho e god
den båra tar dæ varlig
i famn og gjer dæ ro.


tekst og melodi av Mary Pettersen